Pamięci jednej z nas.
Oglądasz nas czasami spośród ciemnych chmur?
Patrzysz na niedolę codziennego życia?
Zastanawiasz się, ile powiedziałaś w życiu bzdur?
Lub ile razy prawie udało Ci się wyjść z ukrycia?
A może jesteś w miejscu, w którym nic nie czujesz.
W którym wszystko uleciało jak powietrze z balonika.
Może wcale tego nie żałujesz.
Może jesteś gdzieś, gdzie poczucie winy znika.
A może jednak spoglądasz na nas z ukradka.
Podsłuchujesz wszystkie nasze rozmowy.
Sprawdzasz reakcję mamy, siostry, dziadka.
Zastanawiasz się, czy nie wyrządziłaś komuś szkody.
Czy siedzisz teraz spokojnie na chmurze?
Czy spostrzegasz nas jako zwykłe pionki na planszy?
A może właśnie ty wywołujesz tę burzę,
Łkając razem z nami, bo nie dałaś sobie kolejnej szansy.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz